วันจันทร์ที่ 27 ธันวาคม พ.ศ. 2553

ศิลปหัตถรรมนักเรียน ภาคอีสาน ปี 53 ณ อุดรธานี

โครงงานวิทยาศาสตร์ประเภทสิ่งประดิษฐ์ ม. ต้น ได้รับรางวัลรองชนะเลิศอันดับ 1 เหรียญทอง(เป็นตัวแทนภาคอีสานไปแข่งระดับประเทศ)
ด.ญ.สมฤทัย มุ่งกลาง
ด.ช.สุรชัย ครูสอนดี
ด.ช.วีรศักดิ์ แถลงกลาง
ที่ปรึกษา
นางแสงเดือน อะช่วยรัมย์
นายฉัตรชัย ชาลีบัว
โครงงานวิทยาศาสตร์ประเภททดลอง ม.ต้น ได้รับรางวัลอันดับ 5 เหรียญทอง
ด.ญ.สุดารัตน์ สมิสสุตานนท์
ด.ญ.ชุติกาญจน์ ขอวาดกลาง
ด.ญ.กัลยรัตน์ ใยจันอัด
ที่ปรึกษา
นางสาวณัฏฐกันย์ ดอกสันเทียะ
นางสาวพุทธิภา เหล็กคงสันเทียะ
โครงงานวิทยาศาสตร์ประเภทสิ่งประดิษฐ์ ม.ปลาย ได้รับรางวัลอันดับ 10 เหรียญทอง
นายทศพล ภูกลาง
นายธวัชชัย ถ้ำกลาง
นางสาวศิวพร ศรีม่วงกลาง
ที่ปรึกษา
นายกลยุทธ ทะกอง
นายอมรวัฒน์ ชนะภักดิ์
สิ่งประดิษฐ์ทางวิทยาศาสตร์ ม.ปลาย ได้รับรางวัล เหรียญเงิน
นายนุกูล มุ่งเขตกลาง
นายนฤเบศ ช่วยกลาง
ที่ปรึกษา
นายกลยุทธ ทะกอง
นายอมรวัฒน์ ชนะภักดิ์
และ
ครูกลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ทุกท่าน
พวกเราชาวแสด-เหลือง พร้อมแล้วที่จะลงสนามแข่งขันร่วมแรงเเข๋งขันเก็บของพร้อมที่จะเดินทาง
ขนของขึ้นรถ
ซ้อมรอบสุดท้าย ก่อนนำเสนอพรุ่งนี้เช้า
โครงงานเครื่องคั่วพริก กำลังฝึกซ้อมรอบสุดท้าย
โครงงานข้าวกล้อง ก็ไม่น้อยหน้า ขอซ้อมรอบสุดท้ายด้วย
อบอุ่นดีคะ สู้ตายคะ!หลังรถกระบะ
ขอแอบมองทางขอบหน้าต่างสักหน่อยก็ยังดี
วงดนตรีลูกทุ่งก็ขอซ้อมสักหน่อยคะ
พ่อศรีเรือน งานฝีมือ แหม...ทำสวยยิ่งกว่าผู้หญิงทำซะอีก
เอ๊....เอาแบบไหนดีนะ
ฝีมือใครต่อใครบ้างก็ไม่รู้ แต่ออกมาแล้ว...สวยไหม
ทีม
หนึ่ง สอง สาม...แช๊ะ
โครงงาน เครื่องคั่วพริก นำเสนอต่อคณะกรรมการ
ตอบข้อซักถาม
พักอยู่โรงเรียนชุมชนบ้านหนองแปนหินโงมวิทยา
ซักซ้อมเตรียมความพร้อมแข่งขันวันที่ 26 ธันวาคม 53 โครงงาน สิ่งประดิษฐ์ ตู้จดหมาย
อ.อมรวัฒน์ ดูแลอย่างใกล้ชิด
นำเสนอต่อคณะกรรมการ

ขอบคุณ ผอ.+ครูโรงเรียนชุมชนบ้านหนองแปนหินโงมวิทยา ขอบคุณคุณครูเรไร ที่ดูแลพวกเราชาวแสด-เหลือง
เดินทางกลับ โดยรถตู้โรงเรียนขามสะแกแสง




























1 ความคิดเห็น:

  1. น้ำใจให้มิ่งมิตร แนบสนิทมิตรเพื่อนฉัน
    ด้วยรักและผูกพัน จึงแบ่งปันน้ำใจเธอ
    น้ำใดไหนเทียมเท่า น้ำใจเราเฝ้าเสนอ
    มอบให้แด่เพื่อนเกลอ เราและเธอคือเกลอกัน
    น้ำใจอันน้อยนิด กระชับมิตรจิตใฝ่ฝัน
    เพื่อนรักปักสัมพันธ์ ชั่วนิรันดร์ตลอดกาล
    เพื่อนมาหาที่พึ่ง เรานั้นซึ้งจึงสมาน
    ที่หลับนับคือบ้าน แด่ทุกท่านฉันอุ่นใจ
    ที่นอนอาจไม่พร้อม ฉันขอน้อมผิดได้ไหม
    คราวหน้ามาอีกใหม่ ครูเรไรขอแก้ตัว (อีกครั้งค่ะ)

    ตอบลบ